Konban wa,
Hier lekker wakker geworden, moeders was door de niet zo verblindende gordijnen al om 6 uur wakker. Hierna spulletjes gepakt, en met de auto naar station aso gebracht. Wat een luxe als je de enigste bent die er verblijft, en aardige mensen, dat helpt ook.
Geld gepint, ook dat is nodig, tegelijkertijd een ontbijtje gehaald. Ons ontbijt van vandaag bestond uit een kaasstengel, salade, cake brood, kippekluifies en een puddingkje. Erg voedzaam voor onze lange reis, want niet veel later stapte we in de bus naar mt.aso. Aso is een nog werkende vulkaan die in vlagen nog veel zwavelgas uitspuwt. Dus we vonden het beiden wel erg spannend, voor het eerst in ons leven naar een echte vulkaan.
De reis naar boven was almachtig prachtig vanuit de klepperende ramen van de bus. Daar zagen we voor het eerst koeien, paarden en heel veel gras. Bovenaan gekomen werd er toch geen rekening gehouden met moeders, en gingen we gewoon met de monorail naar boven. Zoals moeders het beschrijft: met een bakkie in de lucht. Dit overleeft en langs de rand van de vulkaan gelopen. Het was helaas erg mistig en winderig daarboven, dus we konden een paar glimpsen opvangen van het heet zwavel meer wat in mount aso ligt. Erg groen, en hij maakte zelfs een sissend geluid, prachtig om te zien.
Daarna weer naar beneden met het bakkie in de lucht, helaas net de bus gemist, dus naar bendeden naar het vulkaan museum gelopen. Hierdoor wel over een paar mooie natuurpaadjes kunnen lopen. Een rondje door het museum gemaakt, en een spectaculaire film over de aso vulkaan gezien. En jawel eenmaal terug miste we weer de bus, dus anderhalf uur wachten. Maar uit ellende een lekker bakkie chocomel gaan drinken, maar getveredemme vieze koekjes。Niet alles is lekker hier in japan, dat jullie het even weten.
Beneden weer met beide voeten op de grond, en op zoek naar het villa park hotel. Hier zou een zwembad zijn, en daar waren we wel aan toe. En jawel een heerlijk zwembad, eerst een hele tour door het hotel, en kwamen terecht in een beautyfarm. En dat voor omgerekend 8 euro per persoon, konden wij niet klagen. Kluisjes, haarborstels en handdoeken (en oorpeuters voor moeders). Lekker eerst ffies douchen en het bad in, hier waren meerdere dingen de doen. Bubbelbaden, warme baden, hete baden, voetenbaden, saunas, hete stenen en whirpools. Mmm we hebben genoten, en na ruim 3 uur non stop poedelen begonnen onze maagjes aardig te rommelen.
De lieve mensjes van ons hotel gebeld, en kwamen ons ophalen met de hybride auto. Eenmaal terug bij het hotel raakte we natuurlijk aan de klep met de eigenaresse en vlogen de levensverhalen in gebrekkig engels om je oren. Zolang lopen kleppen dat ons restaurant al dicht was, eigenarresse voelde zich schuldig en bracht ons toen naar de family mart, die 24 uur per dag open is, en lekker kippie en spaghetti gehaald.
Daarna nog een uurtje geblogd en waren zo moe dat we van ellende japans gesproken harry potter zijn gaan kijken (katie kon het volgen, moeders keek de plaatjes).
Welterusten (oyasumi nasai!)
Groetjes Katie en Anita
zaterdag 18 juli 2009
vrijdag 17 juli 2009
Middle of Nowhere
Konban wa,
Mmm, lekker uitgeslapen deze morgen want moeders had de trein nog eens onder de loep genomen. We hadden een andere trein gevonden die er maar 2 uur over deed, ipv de 3 en een half die we eerst hadden, en was tevens een directe verbinding. Dus om half tien ons bedje uit, om 10 uur waren we op weg naar het lokale warenhuis, want we hadden nog een uur teveel.
Hier voor moeders nog een leuke pjama gekocht, en katie moest natuurlijk nog een keertje trommelen in de arcade hal.
Daarna koffers opgehaald, en lopend naar het station. Heuvel op is ietwat lastiger met 25 kilo bagage, maar het was ons gelukt. Afscheid genomen van Beppu en in de trein gestapt naar onze volgende bestemming. En inderdaad, na de geplande 2 uur, want in japan kennen ze geen treinvertragingen, kwamen we aan in Aso. En als je dacht dat Narai een klein gehucht was, dan was Aso miniscuul. Dus omdat we de bui al zagen hangen dat we een half uur naar ons hotel moesten lopen maar een taxi genomen.
Ons vermoeden klopte, het was erg ver weg, want we waren een treinstation te vroeg uitgestapt. Maar een kleine troost voor ons, de taxi chauffeur kon het ook niet vinden, dus de teller ging al stil en er werd druk overlegt met het hoofdkwartier. En na nog wat bochtjes draaien en piepende remmen kwamen we aan bij bellbird, ons hotel voor de komende twee nachten. Een prachtig groot huis, ziet er zelfs ietwat amerikaans uit en ruikt erg lekker van binnen. Ook hier werden we opgewacht door aardig eigenaren die een klein beetje engels spreken. Onze kamer is redelijk ruim, maar heeft prachtig grote ramen, een platte tv en een mooi badkamertje.
Nadat we alles weer geinstaleerd hadden zijn we eerst achter internet gekropen om alles weer bij te werken voor allen die dit volgen. Hiermee klaar begonnen onze buikjes toch wel te rammelen.
We hebben dus onze goede wandelschoenen aan getrokken en zijn eerst richting het lokale dorpje gelopen maar daar was niks te vinden en toen maar de trein genomen naar Aso. Daar ook weer rondgelopen, maar nog niks eetbaars gevonden. Wel een winkeltje waar we een leuk schortje hebben gekocht, maar dat is niet eetbaar. Dus uiteindelijk (verrassing) de trein gemist en moesten we terug lopen naar ons hotel, wat ruim 3 kilometer was. Na deze bergbeklimmingen een lekker eettentje gevonden waar we hebben gegeten. Met lokaal japans eten.
Goodbye beppu
Weer prachitg uitzicht vanuit de trein
Onze kamer in Aso
Mais die te drogen hangt
Ons heerlijke avondeten
Mmm, lekker uitgeslapen deze morgen want moeders had de trein nog eens onder de loep genomen. We hadden een andere trein gevonden die er maar 2 uur over deed, ipv de 3 en een half die we eerst hadden, en was tevens een directe verbinding. Dus om half tien ons bedje uit, om 10 uur waren we op weg naar het lokale warenhuis, want we hadden nog een uur teveel.
Hier voor moeders nog een leuke pjama gekocht, en katie moest natuurlijk nog een keertje trommelen in de arcade hal.
Daarna koffers opgehaald, en lopend naar het station. Heuvel op is ietwat lastiger met 25 kilo bagage, maar het was ons gelukt. Afscheid genomen van Beppu en in de trein gestapt naar onze volgende bestemming. En inderdaad, na de geplande 2 uur, want in japan kennen ze geen treinvertragingen, kwamen we aan in Aso. En als je dacht dat Narai een klein gehucht was, dan was Aso miniscuul. Dus omdat we de bui al zagen hangen dat we een half uur naar ons hotel moesten lopen maar een taxi genomen.
Ons vermoeden klopte, het was erg ver weg, want we waren een treinstation te vroeg uitgestapt. Maar een kleine troost voor ons, de taxi chauffeur kon het ook niet vinden, dus de teller ging al stil en er werd druk overlegt met het hoofdkwartier. En na nog wat bochtjes draaien en piepende remmen kwamen we aan bij bellbird, ons hotel voor de komende twee nachten. Een prachtig groot huis, ziet er zelfs ietwat amerikaans uit en ruikt erg lekker van binnen. Ook hier werden we opgewacht door aardig eigenaren die een klein beetje engels spreken. Onze kamer is redelijk ruim, maar heeft prachtig grote ramen, een platte tv en een mooi badkamertje.
Nadat we alles weer geinstaleerd hadden zijn we eerst achter internet gekropen om alles weer bij te werken voor allen die dit volgen. Hiermee klaar begonnen onze buikjes toch wel te rammelen.
We hebben dus onze goede wandelschoenen aan getrokken en zijn eerst richting het lokale dorpje gelopen maar daar was niks te vinden en toen maar de trein genomen naar Aso. Daar ook weer rondgelopen, maar nog niks eetbaars gevonden. Wel een winkeltje waar we een leuk schortje hebben gekocht, maar dat is niet eetbaar. Dus uiteindelijk (verrassing) de trein gemist en moesten we terug lopen naar ons hotel, wat ruim 3 kilometer was. Na deze bergbeklimmingen een lekker eettentje gevonden waar we hebben gegeten. Met lokaal japans eten.
Bij terugkomst bij ons hotel een lekker bad genomen en zijn vroeg naar bed gegaan.
Groetjes Katie en Anita
Goodbye beppu
Weer prachitg uitzicht vanuit de trein
Onze kamer in Aso
Mais die te drogen hangt
Ons heerlijke avondetendonderdag 16 juli 2009
Aapjes kijken
Konnichiwa,
Vandaag gingen onze luikjes al vroeg open, want we hadden een bad gereserveerdvoor 8 uur. Dus daar gingen we dan, over de straat in onze yukata en naar het mosaic bad.Een heel mooi bad, waarvan de wanden en het bad zelf gemozaikt zijn. Deze was nog warmer dan waarwe gisteren in zaten. Maar weer even heerlijk gepoedeld, het is net een beatyfarm.
Nadat we ons afgedroogd hadden en het haar weer in model, op de fiets naar ons ontbijt en nog wat shoppen.Lekkere broodjes gehaald en wat een straf voor ons, het is overal uitverkoop.Bij een hoop dingen moeten we zeggen, nee niet doen, te zwaar. Maar katie wist weer een dik lolita boek los te peuterensamen met wat dingen van de daiso, en moeders had weer wat kadootjes gescoord.
Daarna de fiets weer even gedropt bij de ryokan, en hop in de bus naar mt.tamasaki, voor het aapjespark.Hier hielp een aardige vrouw ons op weg, en gingen we met de monorail naar boven. Want de berg zag er wel erg hoog uit.Op de weg naar boven zagen we al allemaal aapjes, waar je ook keek, overal aapjes. Uitgestapt, en net op tijd voor voedertijd.Wat kunnen die aapjes krijsen, en wat een lieve baby aapjes liepen er ook rond. Veel fotos gemaakt, en ze zaten binnen handbereiknaast je. Heel anders dan bij ons in de dierentuin.
Natuurlijk ook naar beneden weer met de monorail, en we kregen van de aardige mevrouw zelf een gratis buskaartje.En zo kwamen we weer aan bij de busstop. We hadden besloten dat we vanavond eens niet uit eten zouden gaan, en dus ons avondeten bij de supermarkt gehaald.
Het bestond uit soep, pasta, salade, broodjes, noedels, stokbrood, pudding en drank voor moeders. Ze heeft het ontdekt na 15 dagen japan, de blikjes met 3% cider.
Na het eten wilden we de beppu toren gaan bekijken, maar die was helaas al dicht, dus mocht katie voor troost nog een keertje trommelen in de arcade hal. Natuurlijk om 10 uur weer in bad en naar bedje, moeders boek uitgelezen en katie druk aan het ds`en.
Aanwinsten van vandaag, schattige lunch accesoires, katies lolita boek, te leuke pyama, handoekkie en een slaapmasker
Die moeders hier even uittest
Aapjes!
Moeders tussen de aapjes
Lief klein aapje
Katie ging even vrienden maken
Vandaag gingen onze luikjes al vroeg open, want we hadden een bad gereserveerdvoor 8 uur. Dus daar gingen we dan, over de straat in onze yukata en naar het mosaic bad.Een heel mooi bad, waarvan de wanden en het bad zelf gemozaikt zijn. Deze was nog warmer dan waarwe gisteren in zaten. Maar weer even heerlijk gepoedeld, het is net een beatyfarm.
Nadat we ons afgedroogd hadden en het haar weer in model, op de fiets naar ons ontbijt en nog wat shoppen.Lekkere broodjes gehaald en wat een straf voor ons, het is overal uitverkoop.Bij een hoop dingen moeten we zeggen, nee niet doen, te zwaar. Maar katie wist weer een dik lolita boek los te peuterensamen met wat dingen van de daiso, en moeders had weer wat kadootjes gescoord.
Daarna de fiets weer even gedropt bij de ryokan, en hop in de bus naar mt.tamasaki, voor het aapjespark.Hier hielp een aardige vrouw ons op weg, en gingen we met de monorail naar boven. Want de berg zag er wel erg hoog uit.Op de weg naar boven zagen we al allemaal aapjes, waar je ook keek, overal aapjes. Uitgestapt, en net op tijd voor voedertijd.Wat kunnen die aapjes krijsen, en wat een lieve baby aapjes liepen er ook rond. Veel fotos gemaakt, en ze zaten binnen handbereiknaast je. Heel anders dan bij ons in de dierentuin.
Natuurlijk ook naar beneden weer met de monorail, en we kregen van de aardige mevrouw zelf een gratis buskaartje.En zo kwamen we weer aan bij de busstop. We hadden besloten dat we vanavond eens niet uit eten zouden gaan, en dus ons avondeten bij de supermarkt gehaald.
Het bestond uit soep, pasta, salade, broodjes, noedels, stokbrood, pudding en drank voor moeders. Ze heeft het ontdekt na 15 dagen japan, de blikjes met 3% cider.
Na het eten wilden we de beppu toren gaan bekijken, maar die was helaas al dicht, dus mocht katie voor troost nog een keertje trommelen in de arcade hal. Natuurlijk om 10 uur weer in bad en naar bedje, moeders boek uitgelezen en katie druk aan het ds`en.
Groetjes Katie en Anita
Aanwinsten van vandaag, schattige lunch accesoires, katies lolita boek, te leuke pyama, handoekkie en een slaapmasker
Die moeders hier even uittest
Aapjes!
Moeders tussen de aapjes
Lief klein aapje
Katie ging even vrienden makenwoensdag 15 juli 2009
Op naar de onsen in Beppuuuuuu
Konban wa,
Smorgens werd moeders al vroeg wakker, maar katie lag nog een beetje gebroken in haar bed.
Daarom ging moeders alvast een wandeling maken, en deed katie nog even haar ogen dicht. Natuurlijk ging dat niet lang meer, dus katie buiten op zoek naar moeders. En zo zijn we elkaar even kwijt geraakt, want al is het eiland nog zo klein, er zijn genoeg verschillende paadjes.
Gelukkig elkaar weer tegengekomen in het hotel, terwijl moeders al hele nachtmerries had bedacht. Maar we stapten op tijd in de boot, en ook in de trein.
Op onze trein reis kwamen we weer twee spaanse vrouwtjes tegen die we zowel op miyajima als in hiroshima hadden gezien. Die waren aan het backpacken via spanje naar amsterdam en door naar japan. Niet veel later kwamen we aan in beppu, waar voor het station al de eerste heetwaterbron (onsen) te vinden was. Hier met 33 graden even je handen gespoeld in water van 40 graden. Het gaat om het idee.
We zaten weer in een japanse ryokan, dus met futon op de grond, maar een mooie ruime kamer. Beleefde mensen, weinig engels en we konden gelijk de baden reserveren waar we in konden gaan poedelen. Gelijk een fiets huren om beppu te verkennen. En daar gingen we weer, op de fiets. Richting zee, eerst verkeerdee richting, maar konden daarna wel keihard de berg af sjezen.
Heel stuk langs de zee gefiets en veel katten gezien.
We hadden het zo warm dat we snel het you me warenhuis in waren gevlucht. Hier was natuurlijk een heerlijke broodjes winkel met allemaal lekkere broodjes. En daarbij ook nog eens een grote en vooral goedkope supermarkt. Dus onze lunch bij elkaar gesjopt en voor het warenhuis alles opgegeten. Daarna nog langs een ander warenhuis gegaan en daar voor wat leuks voor moeders gekeken, maar nog niet gevonden. En Katie vond natuurlijk weer een game arcade waar ze op een grote trommel heeft geslagen op de maat van een uitgekozen liedje. In het japans, helaas was hij iets te groot voor de koffer.
En daarna italiaans gegeten bij de jolly-pasta. Moeders kreeg het natuurlijk weer voor elkaar dat ze het kleinste bordje had besteld, en katie had lekker kaassaussie pasta. Daarna snel terug naar onze ryokan want we moesten in bad! Een heerlijk ruim bad met aroma, wel gloedjeheet, dus eerst liters koud water erbij. Daar lekker in gepoedels en een glad huidje na afloop.
Daarna een weegschaal kunnen regelen om te kijken hoe zwaar de koffers al zijn, want daar was moeders erg benieuwd naar. Maar gelukkig we hebben nog wat speling.
Nog even tv gekeken naar Katies japanse serie die ze al de hele vakantie volgt, effkes lezen en daarna slapen
Daarom ging moeders alvast een wandeling maken, en deed katie nog even haar ogen dicht. Natuurlijk ging dat niet lang meer, dus katie buiten op zoek naar moeders. En zo zijn we elkaar even kwijt geraakt, want al is het eiland nog zo klein, er zijn genoeg verschillende paadjes.
Gelukkig elkaar weer tegengekomen in het hotel, terwijl moeders al hele nachtmerries had bedacht. Maar we stapten op tijd in de boot, en ook in de trein.
Op onze trein reis kwamen we weer twee spaanse vrouwtjes tegen die we zowel op miyajima als in hiroshima hadden gezien. Die waren aan het backpacken via spanje naar amsterdam en door naar japan. Niet veel later kwamen we aan in beppu, waar voor het station al de eerste heetwaterbron (onsen) te vinden was. Hier met 33 graden even je handen gespoeld in water van 40 graden. Het gaat om het idee.
We zaten weer in een japanse ryokan, dus met futon op de grond, maar een mooie ruime kamer. Beleefde mensen, weinig engels en we konden gelijk de baden reserveren waar we in konden gaan poedelen. Gelijk een fiets huren om beppu te verkennen. En daar gingen we weer, op de fiets. Richting zee, eerst verkeerdee richting, maar konden daarna wel keihard de berg af sjezen.
Heel stuk langs de zee gefiets en veel katten gezien.
We hadden het zo warm dat we snel het you me warenhuis in waren gevlucht. Hier was natuurlijk een heerlijke broodjes winkel met allemaal lekkere broodjes. En daarbij ook nog eens een grote en vooral goedkope supermarkt. Dus onze lunch bij elkaar gesjopt en voor het warenhuis alles opgegeten. Daarna nog langs een ander warenhuis gegaan en daar voor wat leuks voor moeders gekeken, maar nog niet gevonden. En Katie vond natuurlijk weer een game arcade waar ze op een grote trommel heeft geslagen op de maat van een uitgekozen liedje. In het japans, helaas was hij iets te groot voor de koffer.
En daarna italiaans gegeten bij de jolly-pasta. Moeders kreeg het natuurlijk weer voor elkaar dat ze het kleinste bordje had besteld, en katie had lekker kaassaussie pasta. Daarna snel terug naar onze ryokan want we moesten in bad! Een heerlijk ruim bad met aroma, wel gloedjeheet, dus eerst liters koud water erbij. Daar lekker in gepoedels en een glad huidje na afloop.
Daarna een weegschaal kunnen regelen om te kijken hoe zwaar de koffers al zijn, want daar was moeders erg benieuwd naar. Maar gelukkig we hebben nog wat speling.
Nog even tv gekeken naar Katies japanse serie die ze al de hele vakantie volgt, effkes lezen en daarna slapen
Groetjes Katie en Anita
Onze kamer in Beppu
Moeders met de fiets
En Katie met de ijzeren ros
Moeders voor de bloemenwinkel
En koffers wegen!De boottocht naar hiroshima
Konnichiwa,
Weer vroeg opgestaan en vandaag zouden we naar het peace memorial park gaan van hiroshima. Hier staat ook de atoom bom dome, een gebouw waar de muren nog van staan maar verder niks. Vanaf Miyajima konden we een directe snelle boot nemen naar het park, dit hebben we dan ook gedaan. En jawel we waren de twee enigste en hadden dus onze eigen prive boot naar hiroshima, wat een luxe jongens.
Eenmaal aangekomen eerst langs de a-bomb dome gelopen, en daarna door naar het park. Hier waren diverse monumenten en heel veel schoolkinderen die met een uitje hier naar toe komen.
Ook worden er altijd duizenden gevouwen kraanvogels achtergelaten ter nagedachtenis van een meisje die overleden is door de gevolgen van de atoombom, en die ook voor alle kinderen staat die overleden zijn door de atoombom.
Daarna zijn we doorgegaan naar het museum, hier waren veel fotos en de geschiedenis over hiroshima. Daarnaast natuurlijk allemaal foto:s en nagebouwde plattegronden van hoe het er voor de bom en na de bom uitzag. Erg schokkend. Verder ook veel gevolgen gezien van de atoombom, en was al met al erg indrukwekkend.
En jawel op de terugweg naar miyajime hadden we weer een priveboot, met privekapitien die ons van alles vertelde over hiroshima en miyajima. Wat een luxe jongens.
Eenmaal terug op miyajima zijn we weer doorgelopen naar de oranje poort die ditmaal onder water stond. Het was ook nog eens warm weer, dus de slippertjes gingen uit, en de voetjes in het zoute water. Daarna zijn we de heuvel opgelopen langs een rivier. En daar kreeg Katie de schrik van haar leven, een slang! In levende lijven, hij was echter banger voor ons dan wij voor hem, dus hij gleed snel het water in, maar katie kon nog net een actie shot maken! Dat was wel even schrikken, maar superstoer natuurlijk! Katie weer de slippetjes uit en had de halve rivier door het water gelopen en de rotsen op geklommen.
En het bewijs van onze aanwezigheid :P
Katie op de T-vormige brug, het doel van de atoombom
Honderden musjes, hier bij een meneer op schoot
En weer op de terugreis met onze prive boot
DEn onze prive kapitein!
De super speedy boot
Moeders zat er even doorheen
De schrik van de dag, de slang!
Bij de rivier in miyajima
Weer vroeg opgestaan en vandaag zouden we naar het peace memorial park gaan van hiroshima. Hier staat ook de atoom bom dome, een gebouw waar de muren nog van staan maar verder niks. Vanaf Miyajima konden we een directe snelle boot nemen naar het park, dit hebben we dan ook gedaan. En jawel we waren de twee enigste en hadden dus onze eigen prive boot naar hiroshima, wat een luxe jongens.
Eenmaal aangekomen eerst langs de a-bomb dome gelopen, en daarna door naar het park. Hier waren diverse monumenten en heel veel schoolkinderen die met een uitje hier naar toe komen.
Ook worden er altijd duizenden gevouwen kraanvogels achtergelaten ter nagedachtenis van een meisje die overleden is door de gevolgen van de atoombom, en die ook voor alle kinderen staat die overleden zijn door de atoombom.
Daarna zijn we doorgegaan naar het museum, hier waren veel fotos en de geschiedenis over hiroshima. Daarnaast natuurlijk allemaal foto:s en nagebouwde plattegronden van hoe het er voor de bom en na de bom uitzag. Erg schokkend. Verder ook veel gevolgen gezien van de atoombom, en was al met al erg indrukwekkend.
En jawel op de terugweg naar miyajime hadden we weer een priveboot, met privekapitien die ons van alles vertelde over hiroshima en miyajima. Wat een luxe jongens.
Eenmaal terug op miyajima zijn we weer doorgelopen naar de oranje poort die ditmaal onder water stond. Het was ook nog eens warm weer, dus de slippertjes gingen uit, en de voetjes in het zoute water. Daarna zijn we de heuvel opgelopen langs een rivier. En daar kreeg Katie de schrik van haar leven, een slang! In levende lijven, hij was echter banger voor ons dan wij voor hem, dus hij gleed snel het water in, maar katie kon nog net een actie shot maken! Dat was wel even schrikken, maar superstoer natuurlijk! Katie weer de slippetjes uit en had de halve rivier door het water gelopen en de rotsen op geklommen.
Na deze beklimming en bestijging, begonnen onze maagjes al aardig te rammelen. Maar ook hier precies hetzelfde verhaal als gisteren, na 6 uur zit alles potdicht. Dus weer wat leuks aan getrokken, want de dames gingen uit eten met de boot. We besloten erg orgineel te gaan eten, en zijn dus weer naar het zelfde plekje gegaan als gisteren. En ook weer heerlijk gegeten, moeders had een soort omelet die voor haar neus gebakken werd op een klein pitje, en katie had een bord rijst met hachee. En niet te vergeten weer een portie gefrituurde aardappeltjes met mayo en ketchup. Mmm we hebben weer lekker gegeten.
In de tussentijd voordat de boot ging, want die ging uiteraard net voor onze neus weg. Dus Katie had een goed exuus om de lokale boekenwinkel te bestormen. Maar leg maar eens uit wat je wilt, het vrouwtje snapte er niks van, en nog minder waarom ze het niet in haar winkel had. Maar de boot genomen en lekker naar bed, de bambis nog even goededag gezegt en de binnekant van onze ogen gaan bekijken.
In de tussentijd voordat de boot ging, want die ging uiteraard net voor onze neus weg. Dus Katie had een goed exuus om de lokale boekenwinkel te bestormen. Maar leg maar eens uit wat je wilt, het vrouwtje snapte er niks van, en nog minder waarom ze het niet in haar winkel had. Maar de boot genomen en lekker naar bed, de bambis nog even goededag gezegt en de binnekant van onze ogen gaan bekijken.
Groetjes Katie en Anita
De a-bomb dome
De a-bomb dome 
En het bewijs van onze aanwezigheid :P
Katie op de T-vormige brug, het doel van de atoombom
Honderden musjes, hier bij een meneer op schoot
En weer op de terugreis met onze prive boot
DEn onze prive kapitein!
De super speedy boot
Moeders zat er even doorheen
De schrik van de dag, de slang!
Bij de rivier in miyajimamaandag 13 juli 2009
Op naar het Eiland
Konnichiwa,
Afscheid genomen van onze ryokan in Kyoto, waar we het ontzettend naar onze zin hadden gehad, en van onze fietsen. Weer met onze inmiddels veel te zware koffers terug naar het station gelopen. Het zweet stond ons flink op het voorhoofd, zeker met 33 graden erbij. Moeders dacht dat we niet op tijd zouden komen, dusstonden we daar andehalf uur te vroeg op het station.
Dus eerst ons ontbijt samengesteld, wat vandaag bestond uit heerlijke donuts en een blikkie fanta. Daarna weer de trein in, supersnelle shinkansen, en vervolgens gestopt bij meji.
In meji ligt het grote himeji kasteel. Prachtig om te zien, compleet gratis en het was snikheet.
De flyers zeiden 5 minuten lopen van het station, maar we kwamen natuurlijk weer een antiekie tiekie markt tegen, waar even gekeken moest worden. Daar stond een mooi paard, maar die was alleen al zon 20 kilo, dus dat ging niet werken in de koffers. Mooie houten adelaar gezien, en die op de kiek genomen. Vervolgens door naar het kasteel.
Het kasteel zelf is wit met grijs, en enorm groot. Door een parkje gelopen (moeder weer even paffie paffie) en tenslotte alle trapjes en steegjes door. Iedereen die de dom hoog vindt, moet niet zeuren en een keertje hierheen gaan. Poeh Poeh, het zweet stond op onze bovenlip.
Maar we hadden prachtig uitzicht over heel meji en tegelijkertijd nog een geschiedenis lesje gehad.
Weer terug gelopen richting station, waar we een overdekte winkelstraat tegenkwamen. Ook die konden we niet ontwijken. Bij een leuke sokkenwinkel gestopt die uitverkoop had wat meegenomen. Daarna onze koffers weer uit de kluisjes gehaald, ideale oplossing als je ergens heen wilt zonder 20 kilo extra. De boemeltrein ingestapt en door naar onze (bijna bestemming).
Met de trein kwamen we aan bij miyajima-guchi, hier moesten we met de boot oversteken naar ons eiland. Lekker wat risotto en cupped noodles gehaald en door naar de boot. Natuurlijk vaarde die net weg en moesten we wachten op de volgende, hier opgestapt en op het bovendek ( na 3 trappen sjouwen met die koffers) en heerlijk genoten van onze eerste bootreis.
Bij aankomst zagen we al de grote oranje poort waar miyajima eiland om bekent staat.
Bootje af, en op onze weg naar ons guest house (het gaat steeds chiquer heten) zagen we de eerste bambies en herten al, die hier wild over het eiland lopen. Onze kamer is erg klein, maar met bad en douche, de koffers passen er net, en we hebben een platte televisie. Gedoucht en klaar om het eiland te verkennen, we kwamen het eerste hert al weer tegen die ook een royale hap uit onze plattegrond had genomen. Jaja, herten lusten ook papier. Daarna naar de gorte oranje poort gelopen, die nu niet onder water stond. We konden er dus dichtbij komen, en kwamen veel krabbetjes tegen op onze weg.
Hierna op zoek naar eten, maar wat bleek? Alles is hier potdicht na 5 uur. Dus geen eten te vinden op het hele eiland (of we moesten hert afschieten, maar dat leek ons geen goed plan). en het was al 8 uur geweest. Dus snel op de boot naar het vasteland. Daar heerlijk gegeten langs het water, moeders had gefriturde kippetjes met gebakken aardappel, met mayo en ketchup. Katie had gefrituurde groenten en vis met rijst. Het smaakte ons zeer goed.
Daarna weer snel terug naar het hotel, en om kwart voor elf ging ons lampje uit..
Groetjes Katie en Anita
グロ絵tじぇ巣 かちえ 円 あにた
Moeders op de boot
Katie bij de herten
Bambies lusten ook plattegronden!
Het lijkt wel guatomano bay
De bekende oranje gate bij miyajima eiland
Moeders gaat weer jakie channen met haar karate kick
De koffers komen al goed vol, maar gaan nog dicht!
Afscheid genomen van onze ryokan in Kyoto, waar we het ontzettend naar onze zin hadden gehad, en van onze fietsen. Weer met onze inmiddels veel te zware koffers terug naar het station gelopen. Het zweet stond ons flink op het voorhoofd, zeker met 33 graden erbij. Moeders dacht dat we niet op tijd zouden komen, dusstonden we daar andehalf uur te vroeg op het station.
Dus eerst ons ontbijt samengesteld, wat vandaag bestond uit heerlijke donuts en een blikkie fanta. Daarna weer de trein in, supersnelle shinkansen, en vervolgens gestopt bij meji.
In meji ligt het grote himeji kasteel. Prachtig om te zien, compleet gratis en het was snikheet.
De flyers zeiden 5 minuten lopen van het station, maar we kwamen natuurlijk weer een antiekie tiekie markt tegen, waar even gekeken moest worden. Daar stond een mooi paard, maar die was alleen al zon 20 kilo, dus dat ging niet werken in de koffers. Mooie houten adelaar gezien, en die op de kiek genomen. Vervolgens door naar het kasteel.
Het kasteel zelf is wit met grijs, en enorm groot. Door een parkje gelopen (moeder weer even paffie paffie) en tenslotte alle trapjes en steegjes door. Iedereen die de dom hoog vindt, moet niet zeuren en een keertje hierheen gaan. Poeh Poeh, het zweet stond op onze bovenlip.
Maar we hadden prachtig uitzicht over heel meji en tegelijkertijd nog een geschiedenis lesje gehad.
Weer terug gelopen richting station, waar we een overdekte winkelstraat tegenkwamen. Ook die konden we niet ontwijken. Bij een leuke sokkenwinkel gestopt die uitverkoop had wat meegenomen. Daarna onze koffers weer uit de kluisjes gehaald, ideale oplossing als je ergens heen wilt zonder 20 kilo extra. De boemeltrein ingestapt en door naar onze (bijna bestemming).
Met de trein kwamen we aan bij miyajima-guchi, hier moesten we met de boot oversteken naar ons eiland. Lekker wat risotto en cupped noodles gehaald en door naar de boot. Natuurlijk vaarde die net weg en moesten we wachten op de volgende, hier opgestapt en op het bovendek ( na 3 trappen sjouwen met die koffers) en heerlijk genoten van onze eerste bootreis.
Bij aankomst zagen we al de grote oranje poort waar miyajima eiland om bekent staat.
Bootje af, en op onze weg naar ons guest house (het gaat steeds chiquer heten) zagen we de eerste bambies en herten al, die hier wild over het eiland lopen. Onze kamer is erg klein, maar met bad en douche, de koffers passen er net, en we hebben een platte televisie. Gedoucht en klaar om het eiland te verkennen, we kwamen het eerste hert al weer tegen die ook een royale hap uit onze plattegrond had genomen. Jaja, herten lusten ook papier. Daarna naar de gorte oranje poort gelopen, die nu niet onder water stond. We konden er dus dichtbij komen, en kwamen veel krabbetjes tegen op onze weg.
Hierna op zoek naar eten, maar wat bleek? Alles is hier potdicht na 5 uur. Dus geen eten te vinden op het hele eiland (of we moesten hert afschieten, maar dat leek ons geen goed plan). en het was al 8 uur geweest. Dus snel op de boot naar het vasteland. Daar heerlijk gegeten langs het water, moeders had gefriturde kippetjes met gebakken aardappel, met mayo en ketchup. Katie had gefrituurde groenten en vis met rijst. Het smaakte ons zeer goed.
Daarna weer snel terug naar het hotel, en om kwart voor elf ging ons lampje uit..
Groetjes Katie en Anita
グロ絵tじぇ巣 かちえ 円 あにた
Moeders op de boot
Katie bij de herten
Bambies lusten ook plattegronden!
Het lijkt wel guatomano bay
De bekende oranje gate bij miyajima eiland
Moeders gaat weer jakie channen met haar karate kick
De koffers komen al goed vol, maar gaan nog dicht!zaterdag 11 juli 2009
Kimono shopping
Konban wa,
Heerlijk, na een nachtje slapen weer opstaan in de culturele hoofdstad van Japan en daarna weer op onze trouwe ijzeren rossen gestapt. Want geloof mij maar, zonder fiets word je knettergek in kyoto. Want ondanks dat de straten erg klein lijken op onze kaart, zijn ze in werkelijkheid kilometers lang.
Na het bestuderen van de kaart gingen we rap trappend op weg naar sekihoji tempel, waar gemiddeld duizen fel ornaje gekleurde palen, in een pad naar boven staan. En geloof mij, de dosis oranje die we daar gezien hebben zie je op konningingendag nog niet, lang leve holland. Er stonden allemaal mooie felgekleurde gebouwen, en katie heeft ook nog aan een bel gerinkeld en een wens gedaan. Overal waar je keek stonden allemaal beelden van vossen, dat zijn namelijk de beschermheren van de tempel.
We zijn een heel eind omhoog gelopen, tot aan de top, en toen weer naar beneden. Jongens, wij zijn sporters als we terugkomen, keiharde kuiten en een ijzeren conditie. Op onze weg naar beneden stond een standje met 2ehands kimono`s en yukata`s. Moeders had al vrij snel een roze uitgezocht voor Katie, en binnen een minuut stond katie helemaal in traditioneel japans.
Dus je begrijpt wel, dat die kimono mee naar huis ging.
Na een peukkie en een snoepje, vervolgde wij onze reis weer naar beneden waar we een enrom leuk winkeltje zagen met alles voor 1050 yen, dat is omgerekend 8/9 euro. Hier vond katie een prachtige japanse paraplu in de kleuren van haar lolita kimono. Dus ook die gaat mee naar holland (dat ie niet in de koffer past, en dus overal mee naartoe gesjouwt moet worden is een ander verhaal).
Eenmaal terug van onze ryokan, en ons even opgefrist zijn we doorgegaan naar downtown. Hier kwamen we nog meer leuke winkels tegen en ook een 2ehands kimonowinkel (hint elma).
En daar hing die, de kimono voor moeders, maar die vondt hem natuurlijk weer te duur. Dus de handelaarster in moeders kwam los en ging lekker pingelen. En ja hoor, de japanse eigenarresse was er zo door verrast dat ze prompt akkoord ging. Ze wist niet wat haar overkwam. Maar moeders liep naar buiten met een prachtige kimono met lange mouwen en mooie print.
Alles bij het hotel geloosd, verkleed en lekker uit eten geweest. Katie had gefrituurde groenten en gigantische garnalen, en moeders had weer een soepie met noedels (enorme noedels), ei en wat lappen vlees die erin dreven. Het smaakte ons best. Wist je trouwens dat je overal bij het eten gratis water krijgt? dus daar maken we dankbaar gebruik, dat scheelt ons weer een drankje.
Tot slot nog naar de kyoto tower geweest, een hele hoge toren met uitkijkpost. Hier gingen we gelukkig met de lift naar boven en hebben we mooi over verlicht kyoto uitgekeken, want in Japan wordt het rond half zeven al donker. Dus dan gaan alle lampies aan.
Nog even lekker een keer gebadderd in het bad met appels, en hopelijk is er morgen een plek om jullie op de hoogte te houden, want we gaan naar een eiland vlak bij hiroshima!
Groetjes Katie en Anita
Katie bij de oranje poorten van de tempel
Een van de vossen bij de tempel
De roze kimono van katie (let op de schoenen, erg charmant)
Het avondeten van Katie
en een actiefoto!
Heerlijk, na een nachtje slapen weer opstaan in de culturele hoofdstad van Japan en daarna weer op onze trouwe ijzeren rossen gestapt. Want geloof mij maar, zonder fiets word je knettergek in kyoto. Want ondanks dat de straten erg klein lijken op onze kaart, zijn ze in werkelijkheid kilometers lang.
Na het bestuderen van de kaart gingen we rap trappend op weg naar sekihoji tempel, waar gemiddeld duizen fel ornaje gekleurde palen, in een pad naar boven staan. En geloof mij, de dosis oranje die we daar gezien hebben zie je op konningingendag nog niet, lang leve holland. Er stonden allemaal mooie felgekleurde gebouwen, en katie heeft ook nog aan een bel gerinkeld en een wens gedaan. Overal waar je keek stonden allemaal beelden van vossen, dat zijn namelijk de beschermheren van de tempel.
We zijn een heel eind omhoog gelopen, tot aan de top, en toen weer naar beneden. Jongens, wij zijn sporters als we terugkomen, keiharde kuiten en een ijzeren conditie. Op onze weg naar beneden stond een standje met 2ehands kimono`s en yukata`s. Moeders had al vrij snel een roze uitgezocht voor Katie, en binnen een minuut stond katie helemaal in traditioneel japans.
Dus je begrijpt wel, dat die kimono mee naar huis ging.
Na een peukkie en een snoepje, vervolgde wij onze reis weer naar beneden waar we een enrom leuk winkeltje zagen met alles voor 1050 yen, dat is omgerekend 8/9 euro. Hier vond katie een prachtige japanse paraplu in de kleuren van haar lolita kimono. Dus ook die gaat mee naar holland (dat ie niet in de koffer past, en dus overal mee naartoe gesjouwt moet worden is een ander verhaal).
Eenmaal terug van onze ryokan, en ons even opgefrist zijn we doorgegaan naar downtown. Hier kwamen we nog meer leuke winkels tegen en ook een 2ehands kimonowinkel (hint elma).
En daar hing die, de kimono voor moeders, maar die vondt hem natuurlijk weer te duur. Dus de handelaarster in moeders kwam los en ging lekker pingelen. En ja hoor, de japanse eigenarresse was er zo door verrast dat ze prompt akkoord ging. Ze wist niet wat haar overkwam. Maar moeders liep naar buiten met een prachtige kimono met lange mouwen en mooie print.
Alles bij het hotel geloosd, verkleed en lekker uit eten geweest. Katie had gefrituurde groenten en gigantische garnalen, en moeders had weer een soepie met noedels (enorme noedels), ei en wat lappen vlees die erin dreven. Het smaakte ons best. Wist je trouwens dat je overal bij het eten gratis water krijgt? dus daar maken we dankbaar gebruik, dat scheelt ons weer een drankje.
Tot slot nog naar de kyoto tower geweest, een hele hoge toren met uitkijkpost. Hier gingen we gelukkig met de lift naar boven en hebben we mooi over verlicht kyoto uitgekeken, want in Japan wordt het rond half zeven al donker. Dus dan gaan alle lampies aan.
Nog even lekker een keer gebadderd in het bad met appels, en hopelijk is er morgen een plek om jullie op de hoogte te houden, want we gaan naar een eiland vlak bij hiroshima!
Groetjes Katie en Anita
Katie bij de oranje poorten van de tempel
Een van de vossen bij de tempel
De roze kimono van katie (let op de schoenen, erg charmant)
Het avondeten van Katie
en een actiefoto!
Abonneren op:
Posts (Atom)