Mama aan de sake

Konban wa,

Ojee, nadat we ons verslapen hadden, rende moeders nog naar het ontbijt om wat broodjes te pikken en eieren, en katie was al aan het uitchecken. snel op de metro gestapt, en overgestapt bij het enorme shinjuku station. Helaas is het treinen netwerk zo waterdicht daar, dat ondanks dat we ons verslapen hadden, we het nog niet voor elkaar kregen om de trein te missen, en moesten we zelfs nog wachten. Wat een keurige treinen, geen fc utrecht vandalen, geen papiertje, of stofje. Je kan zelfs de banken draaien in de richting waarop je wilt zitten.

De treinreis was een lange rit, maar met een prachtige omgeving, eerst tokyo uit, en later bergen, rivieren en rijstvelden. Dus Katie heeft geen oog dichtgdaan, en Moeders lag te maffen.
Hier kwamen we aan in het dorpje Narai, waarvan gezgd wordt dat er duizen huizen op een straat liggen. Het dorpje bestaat ook uit een lange straat, waar ook ergens onze minshuku lag.
Ook hier vonden gelukkig wat behulpzame jappaners, die ons naar onze minshuku brachten.
Wat een vriendelijke mensen hier, moeders voelt zich thuis.

Hier werden we warm onthaald, en moesten we zoals in de traditionele japanse huizen, onze schoenen uitdoen, en slippers aan. Hoewel het aan de buitenkant er klein uitziet, loopt het ruim 30 meter naar achteren, we hadden medelijden met de man die de koffers droeg.
Hier kwamen we in onze kamer, met de tatami matten op de grond, en de tee stond klaar.
Groene zeewier thee, effe wennen. (en geen suiker). We kregen er lokale thee appertieven bij, roze augurk uit de omgeving, en een soort zoet balletje, waarvan we nog steeds niet weten wat het is.

Daarna het drop goed bekeken, zowel bij een boeddhistische tempe, als een shintoistische tempel geweest. Ook enkele begraafplaatsen bekeken en daarna weer terug naar onze minshuku.

Hier kregen we japans avondeten, die de eigenareese zelf gemaakt had. Ons eten bestond uit allemaal kleine schaaltjes, gevuldt met allerlei dingetjes. Gefriturrde groente, sushi, stukjes un gesneden beef, bebakken baars, zalm, en nog meer hapjes. De smaak is nog even wennen, maar ze had het heerlijk bereid en het zag er prachtig uit. Bij het eten klregen we sake, wat in narai gebrouwd werd. Het smaakt een beetje naar wijn maar dan wat sterkere alcahol smaak, en ziet eruit als water. Nadat we bijna alle bakjes doorgwerkt hadden ( onze buik zit ook ergens vol) gingen we aan de praat met de eignaresse. Ze sprak dan wel geen engels en wij geen japans, maar toch door middel van gebaren en uitleg begrepen we elkaar. Moeders kreeg steeds meer glaasjes drank, eerst sake, toen de lokale wijn erbij en tot slot nog zelfgebrouwen fruitwijn.

Nadat we dus 3 uur later klaar waren met eten, en erg gezliig met de eigenaresse over onze reis tot nu toe, en holland gepraat hadden, gingen we doucen/bad.
In japan douche je namelijk eerst voordat je in bad gaat, was je je haren en lichaam, en als je helemaal schoon bent dan stap je in bad om te ontspannen. Errug lekker.
Daarna afdrogen, yukata aan en de futon bedden opmaken.

Onze bedden waren middeldikke opvouwbare matrassen, met een kerihard balletjes kussen voor je hoofd, maar wel een heel lekker poofy dekbed. Onze kamer zelf had ook meedere schuifdeuren met de traditionele papeiren en houten raampjes.

We waren helemaal moe van het badderen en de sake, dus onze ogen vielen snel dicht.

Shinto tempel te herkennen aan de oranje kleur

Boedhistische tempel met een mooie buddha ervoor

Speciale augurken voor bij de thee

Katie aan de zeewierthee, smaak is ff wennen

Ons avondeten gemaakt door yuriko-san

Katies nieuwe manga figuurtje, die verschillende poses kan aannemen

Kung-fu yukata stiijl
Jaja, chackie chan kan er nog wat van leren