vrijdag 10 juli 2009

Kyoto, here we come

Ohayo gozaimasu,

Opgestaan en afscheid genomen, met fotos. daarna terug naar het station gelopen, wat 5 minuten zou moeten duren volgens de folder, maar dat is natuurlijk lariekoek. Dus een half uur laten zaten we op het station met een bevroren flesje fanta. Vervolgens overpaniekende amerikanen die met hun enorme accent niet wilden geloven dat het echt de hida express was die bij het station stond.

Met de limited express trein terug naar nagoya, en tadaa, daarna met de supersnelle, back to the future, de shinkansen. Deze trein gaat gemiddeld 300/400 km per uur. Dus binnen een half uurtje waren wij in kyoto.

Op onze weg naar het hotel, is toch wel een van de meest bizarre dingen van onze reis gebeurd.
We kwamen een nederlander tegen, die behulpzaam was, uit de richting van utrecht kwam, en bleek achteraf in Houten te wonen. En moeders kent zijn broer. Dus jongens, ook al zit je aan de andere kant van de wereld, het maakt niks uit. Laat dit het bewijs zijn.

Onze ryokan gevonden, mooie chique kamers en ook hier weer aardige bediening. Ontbijtje voor de volgende morgen gereserveerd. En voor alle luitjes die onze berichten braaf lezen, hebben we eerst alles weer bijgewerkt.

Daarna de omgeving van onze verblijfplaats verkent, we kwamen er al rap achter dat we snel een fiets moesten huren. Want het is ook hier, errug groot. We hadden lunch gehaald bij de lokale supermarkt en daarna langs het water gegeten. Ook hier in japan leven er mensen onder een brug. Dus hoe mooi het hier ook is, ook hier is armoede.

Een groot winkelcentrum verkent, waar ook weer een daiso zat, dat is waar bijna alles 100 yen kost. En een verdieping hoger zat een enrome boekenwinkel, waar katie trots naar buiten liep met haar japanse mangaboekje(voor de kenners deel 1 van tales of symphonia).

Eenmaal terug bij onze ryokan hebben we een lekker bad genomen, waar appels in dreven.
Dus dat was wel erg gezond badderen. Heerlijk warm en lekker ruim.

Tenslotte bij het station een lekkere donut gegeten bij mister donut, daar kregen we ook een shok te verwerken, want wat blijkt, alle donuts die overblijven na sluitngstijd, worden hup, zo in de vuilniszak gedaan en weggegooid. We konden dit niet meer aanzien dus terug naar onze ryokan en daarna lekker ons bedje in gekropen....

Groetjes Katie en Anita


Onze supersnelle shinkansen
Onze kamer voor de komende 3 nachten
Onze lunch, bestaande uit stokbrood, japanse lunchbox, sla en andere kleine hapjes

1 opmerking:

  1. Hmm... appels in bad...kweetnie wat ik hier van moet denken. Is dat handig? Het bubbelt niet. Misschien ruikt het wel lekker? Ik ben bang dat ik zoiets toch moet proberen in mijn piepklein badje hiero... ;-)

    BeantwoordenVerwijderen